Bu gece bir yılın daha son gecesi.Ellerimle maziyi şöyle bir yokladım...ahaa bir şey tuttum!
Toz bağlamış üstü..temizledim parmaklarımla,parladı,canlan dı...
Kar yağıyor, bahçe bembeyaz..Karataşla,Kurtdeliği'de..heyt be ne güzel..Koştum ve kendimi bahçeye,karların üstüne attım.En çok sevdiğim di, karın üstüne yatıp,kollarımı ve bacaklarımı açmak.. biraz şarkı söylemedim..sonra sustum,kar yüzüme yüzüme yağıyor,az birazda çiziyor..Anneciğimin sesini duyuyorum..
-Nazire kızımm,hahh ordamısın?
-Burdayım annemmm..
-İyi tamam ,sesin kesildi de!
Sonradan öğrendim annemden ,ozamanlar benim sessiz kalmam pek hayra alamet deyilmiş, her sessizlik bir vukuatımmış...mutlaka altından bir şey çıkarmış...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
