Bu yazı bir imzadır unutulası dünümden yarınlarıma...
Aynı uykuda farklı rüyalara yattığım. Yanında kadın olamadığım, ana olamadığım, hasta ruhu ile yıprandığım, zekâsı ile kullanıldığım. Küçük umutlarda büyük hayaller sakladığım. Aynı evi paylaştığım ev arkadaşım! Seninle yaşam bir soluk boyu yalnızlıktı nice yanlışlar silsilesinde. Avuçlarıma aldığım kırıklarımdı seni sen yapan. Kendi tenhalarıma çekildiğim yıllarım oldu adına. Hayat tüm renklerinin kararttı seninle.
Üç adımda girdiğim bir yoldun sen. Gönlümün tüm ateşlerine inat seçtiğim yol. Gözümün en kara hali. Üzerimdeki sevda kokusunu yok sayıp, ömrümün tüm sayfalarını sil bastan yazıp, içine kırgın, hüzünlü umutları katıp, titrek bir mum alevi ile yaklaştığım yolumdun sen.
Oysa başından sonu belli bir hikâyeydik hiç biz, olamayan biz. Sen şakrak günlerin sonu, kahkahalarımın suskunluğa gömüldüğü yerdi başın.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
