Matem sardı şehri
Yapraklar saçılır oldu ardından
Kışlar bile daha soğuk geldi
Belki yalnız bana
Keşke yalnız bana
Olsaydı da büzüşseydim
Kuytu köşe bir yerde
İliklerime kadar donarken
O sıcaklık tutardı belki
Eski bir tebessümün
Yer edindiği sıcaklık
Gerçeklere göz yumduğum
Düşlerimi çaya bandığım
Bir hayal dünyası
Çay içmem, göz de yummam
Şeker olmadan çayın manası ne
Şeker olmadan kahvenin
Ya da sen olmayınca hayatın...
Bu yazan ben değilim
Geleneğe bulaşmış kalem
Bu yazan ben değilim
Aklım bir karış havada
Ne romantizm ama(!)
Şiirlerime aklar düşmüş
Bir satırım çukurda
Okuyanın derdi yok
Ki okuyan da kalmadı
Kendi dibine ışık saçamaz oldu mumlar
Balıklar oltalara atladı
Potinler tabureleri devirdi
İklimler kendinden geçti
Ve toplumlar bir gelenek seçti
Ne olduysa o zaman oldu
Dünya değişti
İnsan değişti
Düzenler boyun kırdı
Üzenler oyun kurdu
Bu yazan ben değilim
Uzaktan bakakaldım.
Kayıt Tarihi : 9.11.2021 14:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!