Ey yar;
Seni sensiz yaşamak,
Nasıl bir ıstırap bilir misin?
Yokluğun tarumar ederken gönül dünyamı,
Çareler tüketmişken bir bir,
Umutsuzca umuda sığınmak,
Düşlere pencere açıp beklemek,
Söyle hangi yara iflah olur?
Hangi yürek dayanır?
Ey yar;
Seni sensiz yaşamak,
Nasıl bir yalnızlık bilir misin?
Hayaller bile umarsızca dururken,
Bu ateşi hangi su söndürebilir?
Hangi rüzgâr serinletir?
Hangi ilaç dindirebilir acılarımı?
Yaşadığını bilmekle avunuyorum.
Bu yaşamak değil kahroluyorum.
Seyhan/2012
Ozan Nuri CeyhanKayıt Tarihi : 17.10.2012 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama hayat devam edip gider işte böyle... Güzel şiirdi.
Sevgiyle kalın..++.
Sevgili Dostum Kardeşim
Nekadar güzel ve içten bir sesleniş. Gönüllerimize tercuman olmuşsunuz. Onsuz ne yenilen, ne içilen...Nefes almanın bile manasız oldugu, alınan bir nefeste bile onu düşünüyorsa bir insan, onsuz yaşamanın ne anlamı olabilirki? Aslında onsuzluk, yaşanan bir azap oluyorsa, yaşamanın ne anlamı kalır....Güzel şiiri ve gönlünü sonsuz kutluyorum kardeşim. Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (8)