beni yalnızlığına gark edipte
ne zaman sesime düşsen
tül tül dökülüyor kelimeler
öyle dağolıyorsun ki
ortalık...
buram buram iğde kokuyor
yumuşacık gözlerini topluyorum
ebrulü renklere bulanmış eşyalar
sessizlik diz boyu olsada
çığlıklar içinde...
en çok gölgen savruluyor mazlumca
en son onlar çıkıyor kapıdan ardın sıra
gitmek içinmiydi gelişin ve yaşaman
şavağın ucunda görüpte cenneti
hani o zeval vaktinde saat üç bile olmadan
geride kalan ne varsa boğazıma düğümleyipte
Kayıt Tarihi : 27.11.2025 11:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!