Bu Yağmur Niçin Böyle? Şiiri - Halil Işık

bu yağmur niçin böyle?

Bu karaltı, yeter mi bize,

kuşak kuşak böyle?

Hep sürgit, yargısız infazlarımızı,

büyüten bir sessizlikte

biliriz, bizim göğümüz en güzelidir bu mevsimde

ellerimizi açtıkça Tanrı’ya

yağmurdan konuşuruz, Tanrı’nın gölgesinde

bilir misin, denizimin bile, kabaran bir yüreği var benim

seni bir ben bilirim, kendimden çok,

eloğlu bilmez ki sen neredesin;

belki karanlık duvarlar içinde örülü,

belki kırk kat gürelmiş, çayır çimen içindesin…

sen nasılsan meğer, serçeler ısınmış nefesinde

kara kışlar altında, kürenmiş asfalt gibi

uzayan sesini tanıyalı

başka şarkı dolduramam, kulağımın içine

bu yağmur niçin böyle?

Vurup kendini yerden yere, kanatması gibi bir kişinin

dağıtıyor kuşları renklerine,

kuşları çevirip baktım, yenice gökyüzüne

geniş zamanlar bulunur, her seferinde,

yeni açılmış yazlara dağılan, ot kokusu;

güvenli bir akşamın, bin defa buğday kokusu

ısınıyor, geceye yetişmeye

başak başak tazelenen, umudun gününde

döndür yüzünü, bakayım, yapraklar sarılır gibi dala

günlerimiz esaslı, tıknazdır, eyvallah

o ki, bir gün, her mahalleden,

her köyden bir cenaze çıkmıştır

kalk gidelim, acıya su vermeye

gözyaşları sılasıdır ölümün,

yağmur işlemez ölülere

kalk gidelim, su gibi yürüyelim,

ölü adamların tıraşlı yüzlerine

geç kalınmamıştır, elbet

ama, bu yağmur, niçin böyle?

Korkma, dolaşalım serinliğini,

eskimez burguların, sıra selvilerinde

hem, kaçımız bağlıyız hayata

ellerin kadar senin?

Kaçımız hatırlanırız, senin gözlerin kadar?

Alabileceğin kadar çok şeyi alarak gözüne, hadi

yalnızlığımı örtüp geliyorum ben de

yağmurun dinmesini bekle

5 Mayıs 2016 Çarşamba / İstanbul