Bu Vildan Şiiri - Rubil Demir

…BU VİLDAN

Can pazarında köle, alıcısını bekler,
Bilinmez kader onu, hangi yana sürükler.
Kâh bir Elif yazılır, şiirlerde satıra,
Kâh bir resim asılır, duvarlarda hatıra.

Bazen bir gencin aşkı ve Sevda’sı Nurşen’dir,
Emine’dir, Ayşe’dir, gönlündeki Gülşen’dir.
Şaire ilham verir, şiirlerde Canan’dır,
Bir incinin Kıymeti, Melek’tir, bir Vildan’dır.

Belki bir gönülde taht kurmuş, Dilber’dir Han’dır,
Uğrunda ölünecek, bir Leyla Ümmühan’dır,
Veya derdi çileyi anlına yazmış Kader,
Bekleyen kara günler, aslında bir Mukadder.

Bir gün, gül bahçesinde açan kızıl Nurgül’ler,
Belki, karlı dağlarda açan Lale, Sümbüller.
Gün olur, ömür biter, kar çöker dağ başına,
Burda bir garip öldü, yazar, mezar taşına.

Anladık Rubil hancı, Aybüke, Pamuk yolcu,
Yasemin bir Dilek’ti, Cemre kalenin Burcu.
Hepsi gönlümde Sevdam, aşkım Rüveyda, Nurdan,
Şiirin mısrasında, Nihan kalsın bu Vildan.