BU VATAN BÖLÜNMEZ
Bazen öfkeler okyanuslara açıldığında, ne çok şey söyler, ne çok haykırır deryalara, ne çok yankı yapar en yüksek dağları yüreklerin.
İşte en çokta o zaman sessiz kalır insan.
Dil nasıl yüreğin feryadını, o cılız sesiyle haykırır kendi küçük gölüne?
Öfke kendi okyanuslarına karışmışken…
Söz nasıl yankı yapar karşısındaki küçük kayaya?
Yürek, yüksek dağlara yankılarını tırmandırmışken…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
