Bu Vatan Bölünmez Şiiri - Ramazan Şenkal

Ey benim aşina kardeşim; gelme oyuna
Bu vatanda asırlarca bir yaşan dı; Bak bir soyuna
Adem ile Havva değil mi; anamız ve babamız
Seni kör etmişler, ihanet ediyorsun bu vatana

Doğusuyla, batısıyla; bu vatan bizim vatanımız
Hiç birimiz diyemeyiz ki; bizler sizden farklıyız
İster Türk ol, ister Kürt, ister Sünni, ister alevi
Bu vatanı vatan yapan Çanakkale’dedir mayamız

Aklıselim ol; kol olmasa beden tam olur mu?
Baş olmasa, ayak olmasa, vücut dik durur mu?
Sen bir kolsun; ayaksın, başsın, bu bedendesin
Düzeni bozma birlik ol; koru sende yurdunu

Bu vatanı kaç millet bölemedi; Çanakkale de
Şehitleri unuttuk galiba; kanları her yerde
Kürdü, Türkü, hepimiz bir millet değilmiydik
Yatmıyor mu; bedenleri dahi, iç içe hepsi bir yerde

Bizler bir vücuduz; ayrılamayız bedenden
Hangi şehirde yok ki, senden ve benden
Sizlere ne oluyor; Allah aşkına kardeş
Olmadı hiçbir zaman fazlamız; yok ki zaten

Aklıselim ol; hangi hakkı alamadın; sorarım sana
Bakan mı, Başbakan mı istiyorsun, bir sor vicdanına
Yine biriz, bir olacağız biz, kim ne derse desin
Uyan artık, bu vatan hepimizin, gelme oyuna

Türkiye’m şahlanıyor diye korkuyorlar
Bana Türksün, sana Kürtsün diyorlar
Sığamadık mı Mevlacın yarattığı dünyaya
Unutma ki kardeş; ne seni, ne beni seviyorlar

Bu vücuttan ayrılırsa baş, kollar ve ayaklar
Bil ki; seni daha iyi yerler; bu azgın kurtlar
Bu güzel vatanın, bir evladı isen sende
Yara yapma sakın; gördüğün yarayı sende sar

Ey benim kardeşim; şehit olan asker; senin askerin
Sırt sırta değilmiydik; savunmasında Çanakkale’nin
Bizim yoktur; kendimizden başka bir dostumuz
Bu vatanı bölemeyecekler; kanları kurumadı şehitlerin

Uyuma evlat; birlikte görmek istemiyorlar bizi
Bu cumhuriyette ben türküm ama seviyorum sizi
Bizler aileler dahi olduk; artık iç içeyiz hepimiz
Korkuyorlar dirliğimizden; kırdıracaklar bir birimizi