Bu Vakitler Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

İkindi geldi yine usulca sıyrılıp sıcaktan,
Akşama doğru çevirdi dümenini.
Yağmurlu bir günün devamı,
Puslu, erken gelen akşamın ikindisi.

Bu vakitler hep kaybedişleri özledim.
Dostları,
bir daha kavuşulmayışları.
Karanlık geceye merhaba diyen
İkindi ile akşam arasındaki bozkırda,
balık tutmayı özledim yalnız ve yağmurda.

İkindi bırakırken oltasını ağır ağır,
gecenin çanları başlamışsa çalmaya sabaha,
sokaklar boşalmış,
kediler kalmışsa yollarda;
Bir mavilik dolar içime.
Laciverte inat, boz bulanık bir mavi.
Geceyi yırtarcasına.

Sarı renkli bir taksi geçer yanımdan,
gözlerimin içine bakar şoförü.
Ben görünmez gecenin içinde,
ben yalnızlığın çemberinde dolaşırım.
Görmem hiç bir şeyi.

Gece sabaha döner,
başlar içimdeki ezan sesleri.
Oltamda tutulmuşluğun acısını duyurur
takılan kısmetlerim misinama.
Deniz yalpalanır bir o yana bir bu yana,
yüreğimde sevgiler uyanır,
tadına doyamadığım hep bu vakitler…