Bu uzaklık Şiiri - Orhan Hatıl

bu uzaklık bize öğretmedi sevgiyi
ne diyeceğimi unuttuğum anlarda
küskün oldum sana toprağım
güneşsiz sabahları var gözbebeklerimin
ne anası var
ne babası
hazin karanlık diye çağırıyorum
geleceği ve sevgilileri
bir tek tenim parlıyor
bu alaca ısıksız tuhaflıklarında dünyanın
bu yamursuz sokaklarında metropollerin
yinede sevgiye doğru gidişi özlemi içimde

yazarlarını büyüttüm içimdeki evrenin
aşksız gemilerinden geçtim