Bu Umudun Aptalca Olduğunu Biliyorum

Bu umudun aptalca olduğunu biliyorum
Gün doğmayan karanlıklarda
Hala seni bekliyorum
Bir yıldız kayarken gönlümden sana
Ben neden bu denli parlıyorum

Bir zamanlar düşte kalanlar
Şimdi silik, biçare, kaybolan anılar
Eskinin şarkısı var dudaklarda
Adı sen, güftesi sen, bestesi sen
Ve ben her sabah
Bu ezgiyle uyanıyorum
Bir umut bekliyorum
Nağmelerin seni bana getirmesini

Yavaşça kırılıyor ruh denen mefhum
Sen bir kuytuda... Çok uzaklarda...
Bense loş, zifiri kuyularda
Yusuf misali, çıkmayı umuyorum
Her sabahın kör karanlıklarında

Bu umudun aptalca olduğunu biliyorum
Lakin susturamıyorum kalbimi
Seni istiyor, bir kez daha görmek gözlerini
Ve belki bir gün, güneşli bir gün
Çıkıp gelirsin yeniden
Nazenin bir damla olur
Süzülürsün gökyüzünden
Bu umut aptalca, biliyorum
Yine de dönmeni umuyorum