Kölen Olurum Şiiri - Midayet Kara

Karşına geçip, benimsin desem
Senin uğruna, her şeyi versem
Çağırdığın an, yanına gelsem
O zaman, kulun kölen olurum

Alanı yok ki, derdimi satsam
Her gece gelip, kapında yatsam
Ben bu dertleri, kenara atsam
Sev beni, kulun kölen olurum

Beni sevdiğini, desen bana
İnan ömrümü, verirdim sana
Hazanı yaşattın, deme bana
O zaman, kulun kölen olurum

Rastladım, yıllar geçtikten sonra
Niye sevemem, diyorsun bana
Deme hiç, aşka veremem ara
Gel bana, kulun kölen olurum

Sen bana öyle, sevemem derken
Aşkımdan kaçma, daha çok erken
Selam vermeden, çekip giderken
Dön bana, kulun kölen olurum

Biliyorum, beni seviyorsun
Neden böyle, inat ediyorsun
Burnunun düzüne, gidiyorsun
Dön bana, kulun kölen olurum

Bilirim sen bana, şaka yaptın
Görünce, gönlüme ışık saçtın
Kalbime derin, yaralar açtın
Gel bana, kulun kölen olurum

Ben senin, sevdiğini bilirim
Bil ki sana, bu canı veririm
Aşkınla, gece gündüz eririm
Gel bana, kulun kölen olurum

Midayet’ im, sen neler yazarsın
Gün gelir, bu canından bezersin
Kendi mezarın, kendin kazarsın
Üzme beni sen, kölen olurum
Eylül 2015