At yeleleriyle serinleyen topraklarda,
Bu üç düşünlük dünyanın yükü
Çekilen gelgitler kadar ağırdır.
Öyle kırmızıdır ki güneşin kızılı,
Kızılırmak utanır karşısında.
Bakmayı bilen değil sade,
Bakan herkes görür,
Çekiçlerle dövülen orakların
Kestiği başaklarda yaşayan
Herhangi bir kadının nasırını.
Bakırdan sofralara inen nimet aşlarının,
Her lokması bir yaşam incitir,
Çocukların yutkunmalarinda
Ve kadınların diz kapaklarında.
Bu at yelelerinde fethedilen topraklarda
Kaç kişi ölürse okadar ağaç büyür.
Kayıt Tarihi : 29.8.2024 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!