Bu Topraklar Şiiri - Nazım Kara 2

BU TOPRAKLAR..

Doğası ile insanı büyüler,havası ile herkesi kendine aşık eyler. Bu coğrafyada gönüllerde aşk,delicesine yaşanır. Hiç düşünmediğiniz zaman kapınızı çalar ve sizden izin istemez; kalbinizin bir köşesine oturur.

Bu şehirde sevdalar dağ çiçekleri ile anlatılır. Baharın müjdesi dağ çiçekleri; kokusu,dokusu ve zarafeti ile gönüllerde ayrı anlamlar bulur. Bu nedenle aşkla tanışan,aşkla yüreği kıpır kıpır olan ve aşkla çile çeken duygularını dağ çiçekleriyle anlatır.

Yoldayız ve gidiyoruz..

Hungamek'in yollarını ürkek ve tedirgin adımlarla tırmanırken, yağmur toprağı okşuyor; sessiz ve inceden... Homurdanan bulutlar, gözyaşlarını salıveriyor Taşbaşı'nın üstüne...

Camimahallesinden yükselen minare,heyecanlandırıyor yüregımizi... Òyle ya yıllar olmuş bu toprakların kokusunu duymalı...

Yeşilin her tonunu kucaklayan Hungamek, bizden çok uzakta kalmış..Daha doğrusu biz ondan çok ama çok uzaklara savrulmuşuz.

Hasretin vuslatı şimdi..

Kavuştuk kavuşmasına ancak;

Nerede bu çocuk sesleri, nerede bu insanlar..?

Her yeri ölüm sessizliği sarmış adeta..

Derken kulağımıza bakkal amcadan bir fısıltı;

Gidenler gitti ,kalan bizler bu toprakların bekçileriyiz..

Ya biz gidince ne olacak mezar taşları?