Bu Suskunluk Şiiri - Erman İlkay

Bir gemi kalkıyor bu gece tam şuramdan,
Kalp dediğin kör bir kurşuna bakıyor,
Bu suskunluga bir çığlık yetiyor.
Kimi zaman yetim kalıyor yanında yanlarım,
Solgun sayfalar ekliyor defterime aşkın,
Susuyorum suskunluğum bozuyor tüm bozuk hayallerimi,
Uçurtmalar çizerken resim defterime,
Sen girince araya tüm tabiatım bozuldu,
Gemi kalktı yanlız yanımdan,
O da gitti,
Kalbim yine kaldı tek bir kör kurşuna.
offfff..
Bu suskunluk hiç de yabancı değil bu canıma,
Cananım sensin ya.
Ellerimi açsam dua etsem ara sıra fayda görmüyor hiç,
Her şey sen çığlık çığlık koşana kadar.
Bu suskunluk;
Son hıçkırıklarını kursağına biriktiren,
Bitkin bünyesine anlamlı anlamsız sızılar yerleştiren bir ihtiyara benziyor.
Korkutuyor ansızın,
Anlamıyorsun,
Her şey senin haykırışına bakıyor.
Sonra kalkıp kaçıyor içimdeki son misafirde,
Her şey sen oldun,
Kimse dinlemiyor zırıltılarımı,
Anlamsızca hepsi seni anlatıyor.
Haklılar hani kim dinler yedi gün yirmi dört saat seni.
Seviyorum kelimesi uzak bu günlerde bana,
Sevmek yetmiyor artık bu cana.
Kendine kalınca insan daha bi çok eğiliyor ölüme sanki,
Soğuk sancıları bir bir ödetiyor kendine,
Ardından zatüre,
Sonra ölüm koması,
Aşk iklimi ve bir tılsım bozacak büyüyü.
Tılsım kolay bir nefeste saklı.
Bir çığlık at,
Ben ölümlerden ölüm beyeneyim,
Sen sustukça tek şans kalıyor,
İhtimalleri artırılmış ölüm daha kolay olsa gerek.
Susturulmuş sonra buruşturup atılmış bir aşk örneğiyim,
Tüm çocuklara aşk mirası bırakacağım arkamda,
Ve bu suskunlugu,
Hesaba kitaba vurmasın kimse,
İş içinden çıkılamaz halde,
Tüm nefesler son da kalmış,
Haykıran doğru aşk komasına,
Her kez korkuyor bir sen değil utanma.
işte bu suskunluk sebep oldu yıllarca yazmama.
anlamadan anlatmaya çalışmak sebep oldu anlamsız ve karşılıksız aşkıma.
bende susuyorum.
hoşçakal canımın canı hoşçakal.....