ipekten degil demirden bir koza dar karanlik
koyu sohbetler var karanlikla aramda geceleri anlatir
sevgiliyle öpüsmenin sicakligini fisildar
ben seni düsünürüm kadinim dedigin an
gökkusaginin renkleri benim oldu
kelebek kanatlarim acisiz parcaladi demirden kozayi
kayip bir dil alfabesini bilmiyorum
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
