ipekten degil demirden bir koza dar karanlik
koyu sohbetler var karanlikla aramda geceleri anlatir
sevgiliyle öpüsmenin sicakligini fisildar
ben seni düsünürüm kadinim dedigin an
gökkusaginin renkleri benim oldu
kelebek kanatlarim acisiz parcaladi demirden kozayi
kayip bir dil alfabesini bilmiyorum
seni cagiriyorum bilmedigin degil aslinda
belki anlamadigin dilimde bir dua bir yakaris
bir ne olur yaninda kalayim istegi
sen her yöne ucurum gösteren isaretsin
korlanmis ates istegin
atesinde isinirken tütsü kokmasin saclarim
karasi bulasmasin yüzüme
seninle gecmis zaman seni tanitsin maskesiz
ki ben ask diyeyim dag gibi büyüteyim
bulutlar yagmur yagdirsin tepelerden
serin rüzgarlar essin eteklere
kir ciceklerini incitmeden
Kayıt Tarihi : 17.1.2011 18:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)