Bu, Sudan Ucuz Şiiri - Altan İlhan Arslan

Övün;
yüreğin topraklarında dikilmiş şehirler
abiye caddelerin pembe panjurları
üstünde gezen ayakların pabuçlarıyla
koton giysiler içinde ahkâmınla övün!
Ey! Benim makamım, yokluklara mevdu
bak! Ne istiyormuş, el alem
cana sokulmuş ki bir deli rüsva;
öyle çekip gidiyorsun beni bende bırakıp.
Terk ediyormuşsun habersizce.
Sende yıkıl, çek git!
Peki;
ben, kendi mec'unun da canının
iki kelime taksir ile göçmüş gözü neyleyim.
Neyleyim içi yokta var ile iş tutmuş
hakir'in;
bir dirhem aklını çeke çeke öleyim.

Şimdi bu sadun değilmiş gibi söz edip
ağzı kef köpekler gibi kudurmuşsun.
Bozgunlara vermiş, zulmetmişsin bana.
Derdine üzüldüm, o meczup haline!
Lakin
gezersen in'imin dibinde bir gün,
karanlık düşürmem ruhan'ın ışıldar!
Her şarabı suya çevirmiş beni
geçince anlarsın, cevrine düşünce
ben mutsuz bir ölüyüm, sen kutlu yaşa...
İşte, hepsi bu!
Toplasan yüzü yok kelimenin
açığa çıkmaz
onursuzluğun da çark et, gel boğul!
Bu sudan ucuz bir hayat işiymiş
onuda mahvetti gelen giden
hesaplara takıldık.
Yanıldıkça düştük mutsuzluğa
içi fesat, hain sevdalılardan.