Bu Sonmuş Şiiri - Sevgi Toprak 2

Bir varmış bir yokmuş,
Gecenin karanlığında
Parlayan yıldızların kucağında
Sevgi, yine hayal kurmuş;
Hoyrat bir rüzgar olmuş
En dik yamaçlardan savrulmuş
Sesi en uzak diyarlardan duyulmuş
Ağaçlar titremiş, hatta korkmuş
Yapraklar bu çağrıya direnememiş
Onunla birlikte mutluluğun yolunu tutmuş
Aramış aramış yorulmuş
Okyanusun koynunda uyumuş
Bu seferde dalga olup
Ancak kayalara çarparak durmuş
Susmuş, umudu tükenmiş
En uzak koyda dinlenmeye çekilmiş
Ve yine insan olmuş
Kalbi her zaman ki kafesinde
Ne yapsın alıştığı yer oymuş
Sıkıştıkça sıkışmış
Kaçmanın cezası büyük olurmuş
Damla damla kan
Gözlerine oturmuş
Bir varmış bir yokmuş da
Bu masal değil kabusmuş
Gökten üç elma da düşse
Hadi üçü de Sevgi'nin elinde
Bizim ki yine iyilik peşinde
Aç gözlerini bu sonmuş
Bile bile yenilen
Mutluluğu elinin tersiyle iten
Çünkü sen hayali değil gerçeği isteyen
İşte bu yüzden yokmuş
Var olanlar aslında sadece yokmuş...