Sen de bir leyla oldun açtın kapılarımı
çatlak dudaklarımdan suya kandırmak için
bir vaveyla saldın ki unutturdun mazimi
astın beni vefasız kumral saç tellerine
Düştüğüm belalardan kurtaracaktın hani
bir bakışın ilaçtı bir gülüşün özgürlük
bu dilsiz acıların kuyusunda unuttun
tutmadın ellerimden, almadın, çıkarmadın
Bu sonbahar çok tenha Kameriyeler mahsun
tüy kabartan kumrular çatılarda üşüyor
sen ise şahdamarımda vuran bir ince hüzün
yüreğim öyle öksüz öyle dipten ağrıyor
Kayıt Tarihi : 18.5.2015 14:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!