Bu Son Şiir Şiiri - Ömür Tekin

Kara katranlara büründüm gene
Kör kaderim karanlığa eş oldu
Ele yaz bahar hep kış geldi bana
Güneşi görmem hayal düş oldu

Neyleyim ele gelmiş baharı yazı
Çok dağlar aştım geçemem düzü
Bana kem geliyor dostların gözü
Durası yüreğim ağır bir taş oldu

Aklım düşmanım ben serseriyim
Canlı içinde gezen ceset gibiyim
Sanki cennetin cehennemindeyim
O Kevser ırmak idi ab-ı ateş oldu

Bu son şiir artık susacak kalemim
Kimseye değil kendimedir sitemim
Kırık dümenli rotası şaşkın gemim
Garip Ömür göz üstüne kaş oldu