Bu son şiir Şiiri - Hacer Öngör

O sözlerini duyduğumdan beri,
Kalem alamaz oldu ellerim.
Unutmaya karar verdiğimden beri,
Zehir olup soldu günlerim.

Belki bu son şiirimdir,
Belki bir daha kalem tutmaz ellerim.
Belki bu sabrım son aşamasında,
Belki patlamak, belki de unutmak üzereyim.

Ne derler bilir misin? ‘değerine göre sev’
Benim aşkım biraz aştı, sanki büyük bir alev.
Ama korkma bir tanem dediğini yapacağım,
Seni senin için değil, seni kendim için unutacağım.

Yalanlara inanırım, belki de doğrudurlar.
Belki yalan sözlerin, belki yalan gözlerin.
Belki bakışların avunmak içindi,
Belki de tek amacın bir masumu incitmekti.

Sevgilere intizar ettim, aşklara da.
Sağol sevgiye küstürüp, acılarla terk ettiğin için.
Sağol sen, mutlu ol sen
Kaybeden düşmanın beni sevindirebilmek için.

Unutma affedemem düşüncesiz sözünü,
Boş ver sen benim affımı nasıl olsa büyüksün.
Affet sen, gözlerini hissetme aracı olarak kullandığım için,
Affet sen, sana yarim olmadan yarim dediğim için

20.10.1998