Bu son sarılışındır belki de

Belki bu son konuşmamız olacak seninle,
Son sevişmemiz belki de
Suskun, kenetlenmiş dudaklarım
Arzular da tükenmiş gözlerimde.
Bir tek sevdan kalacak belki de.
kalırsa o da, içimde.

Belki hayallerim yıkılacak bir bir
Belki de umutlarım sönecek
Başlayacak bitmeyen sükun,
Her şey karanlığa gömülecek..
Yaşanmışlık geride perde perde.
Ah edeceksin belki de, ah nerde?
Yad ederken beni bensiz bir yerlerde.

-Hadi konuş! Susma haykır,;
-Sende sevmiştin beni.De,
Hem de delicesine…Şimdi nereye? .
Belki suskunluğun başladığı yerde,
son nefesimdir dolan
Belki de ömrümün kadehine.

Dur! da seyredeyim. son bi kez,
yosun gözlerini dünya gözüyle
Belki seni sevmek olacak günahı,vebali,
terk edince bedenimi ruh belki de.

Belki son haykırışındır; –Gitme! diye
umarsız yüreğime.
Belki Şafak sökecek birazdan yine
Bakire hayaller üstüne

Bense karanlıklar içinde…

Hani bakışların, nerde ellerin,
Eskisi gibi hadi okşa yine.

Bu son dokunuşundur belki saçlarımın teline,
Son bakışındır belki de gözlerimin rengine,
Öyle sevdalı, öyle mahzun,
Uzun uzun gitme dercesine.

Kıskanırdın biri değse bir yanıma,
Şimdi kimler girecek, kim bilir salıma.
Sıkı sarıl, bırakma el alemin eline

Bu son sarılışındır belki, son elveda deyişim,
Alahaısmarladık sevdiğim,,Gidiyorum ben ölüme.

Emine ÖZBAKIR / 2.02.2008
ANTALYA

Gecenin en siyahında, umudun bittiği yerdeyim.