Bu Son Oyun Şiiri - Fatih Ataşçi

Dere boylarında vahşi bir duygudur.
İçime içime işleyen sevgi.
Kapalı duvarların arasında süzülen ışık.
Yüreğime dokunur mu bilinmez.
Genzimin içine dolan ayrılık.
Nefesime sinerdi gülücüklerin.
Bu son oyundur oynanan duvarların ardında.

Bakırdan hayallerim vardı.
Kor kor olmuş bakışlarım.
Yüreğimde sözlerim vardı.
El dokunulmamış.
Duru ve mavi.
Bu son oyundur düşlerimi makaslayan.

Ben anın ansızlığında.
Yarin yarsizliğinde.
Gözbebeklerimin ferinde.
Düşler büyüttüm gözlerin için.
Nasıllığa vurdum kendimi.
Seni ve yıldızları tutamadım hücrelerimde.
Bu son oyundur zaman plastik bir top misali.
Nereye akacağı bilinmeyen bir nehir gibiydi

Gel örelim evimizin içini.
İki kalbin atışında kaybolalım.
Mesafeleri tek mesafeye indirelim.
Dolalım, taşalım mutluluklara.
Umutlarımızla tutuşalım.
Bu son oyundur yaşam virajında…

08.04.2015
Fatih Ataşçi