insan en büyük acılarını
kaybettiği savaşlarda değil
başarısız sevgileriyle yaşamıştır
kılıçtan keskindir bir gidiş
kurşun gibi ağırdır kırgın bir bakış
bir damla gözyaşı
ya da bir ihanettir
kalbi demirden tırnaklarıyla boğan
kanatan, acıtan, yakıp kül eden
aşkın tüm emeklerini toprağa gömen
gömerken insanı dünyada unutan
hayır keşke o bir düşman olsaydı dersin
kalbini ellerinle boğmak istersin
ateşte kavrulmuş bir demirle
aşkın gözlerine mil çekmek istersin
bu son olacak dersin
bu son ölümü sevginin, kalbin ve ellerin
bir daha dokunmayacağım...
22.03.15
İsa YılmazKayıt Tarihi : 22.3.2015 13:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsa Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/03/22/bu-son-olumu-sevginin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!