Eren Aysan'a.
ansızım yakalandım kışa
behçet'in ankara'sında
ne tanıdık bir ses,ne bildik bir im
bu son günlerinde yazın.
el ayak çekildi çoktan
abdi ipekçi parkının orda
sisler arsında bir tren
kalkmak üzere istasyonda.
dolaştım durdum aşağı yukarı
kendimce bir şeyler arayarak
içimde çeki taşı gibi ağır bir sızı
kompartımanlara bakarak.
saatlerce bekledim,
gün eskiyordu,yaz,kalbim!
yine de düşlerine çocukların
masmavi bir göl bıraktım.
behçet'in ankara'sı
bir kar bile yağmıyor,
ömrüm,albümdeki bir resim gibi soluyor
bu son günlerinde yazın.
Kayıt Tarihi : 15.10.2018 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!