Bu Son Çırpınış Şiiri - Ercan Cengiz

Bu Son Çırpınış

nerdeyim
duvar aynı duvar, bazen renkli bazen solgun
gözümü açarım duvar
kaparım çıplak kırk beş yıl
ayaklarıma vurup akmakta

nasıl yüzülmüşse, dost postunda bir yabancı
yarasını yaramda sağacak
dişleri kanlı gözleri paslı olmasa
nasıl anlardım yüzleri

kaç yıl sürmüş izimi bilemem kaç bin yıl
gözümü gözünde eritmiş de
ardında kaç sokak yıkılmış

şerbet değil ağu tadıdır ağzımda
çiçeklerimi ezin görmesinler
gözlerimde kan, kirpiğimde don
dudaklarım mor

bu son çırpınışıdır kalbimin
nefesimi sayın artık koyun tarih yerine
karışmasın ölümüm kırk beşlik plakla

Toprak Tutsun Külümü