ne vakit baksam gözlerinin içine
ateşten bir yağmur düşer kalbimin üstüne
ıpıslak olur ruhumun çölleri
ve bir korku sarıverir her yanı
ya o son bakış
son bakış olursa eğer
ya bir daha aynı sokağın köşesinde
ayrı bedenlerde çarpan kalplerimiz
aynı kaldırım taşlarında yankılanmayacaksa
ve hiçbir zaman itiraf edilemeyecek
sonsuza dek unutulacak o öldüren gerçek
bir sır gibi saklansa bile
yakut gözlerden okunmayacaksa eğer
ne vakit baksam gözlerinin içine
ateşten bir yağmur düşer kalbinin üstüne
sonra üşürsün bilirim
her hayalperest gibi korkarsın
mutlusundur o bir ihtimali düşünürken bile
asla söyleyemeyeceğin o üç kelime
bir roman gibi yazılırken kendi kendine
son noktayı kader koysun diye beklersin
ama nafile
o son bakış
son bakış olacak
çünkü çok cesursundur
bir aşkı itiraf etmekten korkacak kadar…
17.01.11
İsa YılmazKayıt Tarihi : 23.1.2011 18:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!