Bu Son Ayrılık Şiiri - Necati Keçeli

Bu sana son veda bu son ayrılık
Ben yavaştan yavaş, çekiliyorum
İçim kan ağlıyor, gönülse kırık
Deprem yemiş gibi, yıkılıyorum

Sevda limanından kalktı o vapur
Aşk ülkesine ne sefer var ne tur
Kalpte büyüdükçe koskoca bir ur
Bende kelep, kelep, sökülüyorum

Kurumuş gül gibi hevesim soldu
Neşeler tükendi, hüzünler kaldı
Sevdiğin gözlerim Manavgat oldu
Gözlerden yaş olup, dökülüyorum

Söndürdüm yaktığın bütün mumları
Parçalayıp attım birçok filmleri
Birer, birer yırttım tüm resimleri
Yollarda başıboş, takılıyorum

Kapattım defteri bakmam yıllara
Kilit vurdum aşkım diyen dillere
Odamdan kokunu verdim yellere
Hançer olup kalbe, çakılıyorum

Aşk için kalmadı uçmaya kanat
Kabuk bağlar yara maziler bayat
Aramıza koydum dikenli bir hat
Kirmana sarılmış, bükülüyorum

Necati diyor ki yoksun takipte
O duygular şimdi yağlı bir ipte
Bitirdim seni aş, ekmek nasipte
Ayakta zor mu, zor dikiliyorum

Necati KEÇELİ
İZMİR 28.08.2013

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması
5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.