Bu Son Şiiri - Yavuz Baki Dicle

Sen bu günün son demisin
İçimden çıkarıp atıyorum seni
Karanlık bir ağaç kovuğunda
Karıncalara terk ediyorum herşeyi
Bitmelisin
Tükenmelisin

Balkondaki saksıdan bile söküyorum seni
Çatlamış dudaklarım gibi sekiz parçasın
Susuz, yanık ve kırılgan bir geçmişle
Olduğun yerde bırakıyorum seni

İncir ağacının altında tenine acı düşsün
Soyulsun her yanın
Bir damla su bile düşmesin üstüne
Hep yansın, hep yansın için

Sen bu günün son demisin
Karıncalarla dolu bir zindana atıyorum seni
Ağlamalısın
Yakarmalısın
Geçmişte yaptıklarını hep hatırlamalısın
Bana dost görünen düşman kalbim!