Bu Söğüt Kırk Yıllık Şiiri - Sadullah Celik

Bak yiğenim;
Şu gördüğün söğüt kırk yıllık
Karşısında değirmen
Yanında tahtadan köprü
Arkasında koyak pınarı
Dört tarafında tozlu patika yolları
İşte senin anlayacağın
Bu söğüt tam kırk yıldır burada.

Bu söğüt
Almazdı hiç öğüt
Yani bu söğüt
Kırk yıllık yiğenim.

Bu söğüt şu tahta köprünün
Önünde bekçi gibiydi
Köprüden her geçmek isteyen
Söğütü çok güzel selamlardı
Karşıya geçinceye kadar...
En güzel kelimeleri sayarlardı
Yani anlayacağın bizim söğüt
Almazdı hiç öğüt
Ama çok sevilir, sayılırdı yiğenim!

Kimi dallarından sepetlik
Kimi de kuşlar için kafeslik
Kimi gölgesinde şekerleme yapar
Kimi yanında fotoğraf çektirirdi
Herkesin derdini dinler
Kimseye kızmazdı
Tekme vur, dallarını kır
Sesi çıkmazdı yiğenim.

İstersen un öğüt
İstersen yalan
Açığını yüzüne vurmazdı
Onca derdi çeker
Kimsenin sırtına
Semer vurmazdı
Olmasa sabreder
Olsa kudurmazdı
Yani anladıysan eğer
Bu kütük belası söğüt
Almazdı hiç öğüt.

Kıvrım kıvrım yolların tozu
Yüzüne vurur
Sinekler yapraklarında
Kuşlar dallarında yuva kurardı
Kendisi çabuk kırılır
Ama kimseyi kırmazdı
Herkese iyi davranırdı.

Bu söğütün yönü köye bakardı
Gönlü çiğdem kokan karlı dağlardı
Geceleri yalnızlıktan ağlar
Bir bakışıyla insanı içten yakardı
Güneşin ilk ışıklarıyla bir
Parlar yeşilin her tonundaki teni
Kendine herkesi kolayca bağlardı.

Kimseden bir çıkar
Beklemeyen bu söğüt
Almazdı hiç söğüt.

Herkes çok dil döktü
Kimse vurgun değil senin yeşil tenine
Dikkat et, seni kullanıyorlar diye!
Bilse, bilmemezlikten
Görse, görmemezlikten
Duysa, duymamazlıktan gelirdi
Dalları çok çetindi, ta yere değerdi
İşte yiğenim, bunun adı söğüt
Almazdı hiç öğüt.

Hüzün dolardı içine gecenin mehtabında
Bütün damarlarına can veren
O sessiz mekanda şırıl şırıl akan
Pınarın eşsiz sesinde kendini bulur
Bütün hüznünü arıtırdı
Leziz ve berrak suda.

Anlatamadık bir türlü
İnsanın ihtiyacı olmasa
Yanından bile geçmez
Uyanık olan kazı da tavuğu da
İyi bilir dedik ama;
İnadından vazgeçmedi
Kırılırım diye eğilmedi
İşte yiğenim, bunun adı söğüt
Hiçbir zaman almadı öğüt.