Bu Şiirin İlhamına Şiiri - İbrahim Küçük 2

O nasıl bakıştır öyle, söyle!
Buz kesilsem anında eritir…
Boşluğuna mı bakıyorsun öylece,
boşluğun olmayı arzulatan o bakışlarla?
Eğer ki geleceği yoksa bu bakışlarının,
bana öylece bakmamalısın;
biraz da olsa bana acımalısın
zira bu aşkın yükünü sen kaldıramazdın.
Narin bir demet papatyadan taç,
sinsi bir yılandan etkili bir zehirsin.

En sevdiğin şarkı olmak istiyorum,
en sevdiğin şarkının en güzel kısmı,
göz yaşlarının sebebi o tını:
“Beyhude ve sonsuz yolculuğum,
vadideki en güzel zambaksın.
Cennetteki melek, gökteki aysın;
gökyüzündeki en parlak yıldızsın.
Denizdeki en cins ve güzel balık,
kalbimdeki büyükçe süveyda,
en sevdiğim şiirin en güzel kısmısın.”

Ağır bir tankın ana hedefi,
ele geçirilmek istenen topraksın.
Verimli bir arazideki tek çiçeksin.
Vazodaki en güzel kokan karanfil,
gökkuşağındaki en doygun renksin.
Gözlerin doyamadığı manzara,
ufuktaki dopdolu hazinesin;
o ışığı yansıtan saf altın
ve o ışığı kıran pak elmassın.
Her şeyimsin sen benim: İlhamısın bu şiirin!