Sen, zaman kavşağının meçhul adresinde Cumartesi,
Bir trenin, bir süre, yersiz, dağ eteğinde beklemesi,
Uçsuz mürekkepsiz bir kalemin işlevsiz müsvettesi,
Ve dokunulmaz kalplerin en mahrem köşesi..
Seni; tozlu raflara, yağmurlara, yollara,
Seni senden kaçırıp, sana yollayanlara,
Seni emanet edip,sana bırakanlara,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta