Yalnızlığın deli bunu çöküyor içime
Sokaklara, caddelere salıyorum kendimi
Katarı hiç bitmeyen yollar geçiyor içimden
Kaldırımlara ileniyorum
Bir izbe gibi çöküyor ayak izlerim
Yaşamın evecenliğini sırtlamış kaldırımlara
Kaldırımlar bana gülüyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
