Bu Şiiri Okurken sen Şiiri - Salim Erben

Sen Bu Şiiri Okurken

Ben çoktan buradan uzakta
Belki bir deniz kıyısında
Belki de bir dağ başında
Yıldızların altında olacağım
Seni ilk defa düşünmeden
Güneşle uyanacağım
Ne yaşadığımı bileceksin
Nede şiirlerimi kalbini vuracak
Ne telefonların çalacak ansızın
Nede bu zavallı yüreğim
Kaprislerine hedef olacak
Seni sana beni deli sananlara
Bırakıp gideceğim bu şehirden
Nasıl olsa anlamadın sevgimden
Nasılsa kazanamadım güvenini
Bütün yazdığım şiirlerin sonunda
Paçavraya döndürdün yüreğimi
Nedense hep bir şeyler aradın
Kırmızı ışıkları üzerime yaktın
Ne yaptımsa yaranamadım
İşte gidiyorum yoruldum artık
Çektirdiğin acılar kadar yaslıyım
Çıkıyorum hayatından vedasız
Nasıl olsa fark etmez senin için
Belki çok şanslıydı
Belki de çok yaşlıydı diyeceksin
Artık bundan böyle
Hasretin acıları servetim olacak
Kim bilir aşkı sevdayı unutur da
Uslanır bu zalım yürek
Hani derler ya
Yolcu yolunda gerek
Gidiyorum işte huzurun olsun
Yarın bu saatlerde ben yollarda
Sen karanlık sokaklarda
Yapa yalnız içini saran
Bu alevi söndürmek için
Hüzünlere sarılıp yatarken
Dalıp gideceksin mazinin
En hazin köşesine
Kim bilir kaçıncı uykuda
Kaçıncı rüyada olursun
Belki geçmişinle yüzleşir
Belki rüyalarınla sevişir
Ve yine korsan yüreğin
kol gezer
Haince pusuda olur
Ve kimi zaman nefretin
Kimin zaman ihanetin olur

Görmeyen gözlerin
Sağır yüreğinden
Elbet bir gün hesap soracak
Tamamen baştan başa yarım
Bir uçurum kenarında
Bir boşlukta olduğunu
Asi yüreğin sana söyleyecek
Eyvah dediğinde
Dönüşü olmayan yolda
Ayrılık çanı çoktan çalmış olacak
Bu senin için yazılmış
son bir şiir olarak kalacak
Ve kim bilir
Karanlık gecenin tam ortasında
Hüzünleri dağıtmak için
Yürek benim sevdamı çalarken
Ve o zalım yüreğin ilk kez
ağlayacak
Ve bir daha duymak isteyecek
Senin için yazılmış bu şiirleri
Senin için bir değil bin kere çalacak
Bant kayıt, hiç durmayacak gibi
Bak sevdiğini söyleyenler unuttu seni
Ama bu zalım dediğin yürekli kişi
Asla ve asla unutmaz sevdiğini