Bu Şiiri İlk Bulana Sesleniyorum 1

Dar geliyor bu sokaklar, bu şehir
Sıkıntı basıyor içimi
Hayat serüvenim mi bitiyor burada?
Elveda mı diyor gözlerim bu sabaha
Bu şiiri ilk bulana sesleniyorum
Mezarımın başında okuması için
Belki orada rahat uyurum giderken ebediyete
Çocuklar dolaşsın mezarımın başında
Yeni kaçamak yapan genç çiftler gelsinler öpüşüp sarılsınlar
Bir, iki şair uğrasın ölüm dönümümde bir kaç kıta okusunlar kulağıma
Annem gelsin mezarıma doymak için oğluna
Babam gelsin söyleyemediklerimi söyleyeyim kulağına
Sıkı sıkı sarılmadığım içim kusura bakma baba seni seviyorum diyemediğim için bakma kusuruma
Kardeşim gelsin mezarıma bak desin yapmayacaktın bu son şakanın gitmeyecektin beni,bizi bırakıp
Sıkı dostlarımda gelsin ama elveda diyemediğim için bağırmasınlar bana
Beni sevmeyenlerde gelsin boğazlarında ekmeğim olduğu için beddua etsinler birazda günahlarımı onlar alsın

Bu şiiri ilk bulana sesleniyorum
Bir kağıt, kalem getirirsin dimi mezarıma
Senin içinde yazarım sonsuzluktan
Bir kaç melekle tanıştırırım seni
Belki kör zebaniyle
Günahlarımı tartarsın benim
Sevaplarımı çarparsın onlarla
Son bir isteğim var senden
Bütün zenginleri, fakirleri, din adamlarını, askerleri topla mezarıma
Son sözlerimi söyle onlara
Hiç bir güç durduramadı beni bu dünyada