Bu Siiri Birlikte Yazmıştık

Bu siiri birlikte yazmıştık
Aslında,sen ben ve Besiktaş.
Taşıdı Kadıköy vapurları
Aşkımızı,taşıdı kavgamızı
Taşıdı nefretimizi yıllarca,
Hiç bıkmadan yüksünmeden
Depressif gelgitlerde yoruldu
Yaşlandı o vapurlar...

Bir kocaman hüzün indi gördüm
Savruldu Maçka yokuşundan
Kutsanmış aşkımızın destanı
Böylemi yazılmalıydı?
Yalnızca hos bir seda bırakan
Ölmüş bir aşkın anatomisi!
Maziye rahmet okutan.
Herşey bitti çıktı çığırından.

Burada Baba Efendi sokağı,
Sen ben ve şair Cumalı,
Maytaptan çarşaf oldu
Yaşlı ç1narı ve
Asırlık çeşmesi ilham pınarı.
Karşıda yapayalnız bir durak,
Dur durak bilmez coşar
Unutmak ister unutamaz bu kalb.

Yaşanmamış aşkımıza yanar
Ağlar için için bu kalb!
Yitirilen tüm rotalar, hepsi
Hepsi sana çıkar.
Tutunamadık sevdaya,aşkımız
Maçka yokuşunca sarp..
Sevişir burada oysa şarkla garp.
Bak işte Baba Efendi sokak!
İşlendi aşkımız gibi
Oya oya,nakış nakış her taş.

Sevdaya susamışlığımıza
Tanıktır güzelim Besiktaş.
Nasıl da tükendi o aşklar?
Sarardı mektuplarla ruhlar
Gözlerinde kaybolmak varken
Birbirimizin boğulduk kıskançlığın
Karanlık dehlizlerinde!
Sevdamız döndü nefrete.
Şimdi askımız etmez
Bir metelik bile!

Yitirildi sözcükler,
Sen ben ve şair Nigar,
Kapıldık öylece şiire.
Kahırlar pişmanlıklar hak getire,
Hiçbirşey deva olmaz artık bize.!
Erdi başın arş'ı alaya
Bense sana erdim...
Şizofrence hep seni sevdim.

Sevdim,tarifsiz sevdalarca
Coşkun dalgalar,okyanuslarca..
Masmavi hiçlik denizlerinde boğduk
Sonsuzluk mezar oldu sevdamıza.
Şairler,ozanlar ve aşkımız,
Bu rıhtımda sonsuzlaştı.
Hiçlik aşkla kucaklaştı.
Asıklar şair oldu
Sevdalar şiirlerle ölümsüzlesti!

Gördüm,savruldu Maçka yokuşundan!