Suskunluğuma aldırma sen benim.
Benim sessizliğim yüreğimin feryadındandır.
Sen beni anlamadıktan sonra.
Konuşsam da neye faydadır.
Zaman geçer;
Ömrüne iki göz takılıverir.
Aklına iki söz takılıverir.
Kelimeleri yitirirsin derken.
Cümlelerin kaydı düşer ömründen.
Ömrün bilinmedik bir memlekettir artık.
Yerini bildiğin ama hiç gitmediğin.
Dokunur aslında bilip de görmemek,
Dokunur hayatına.
Sen hayata dokunmadığın için.
Şimdi hayata dokun sen.
Bana dokun istersen.
Ama sakın ha!
Bu Şiire Dokunma.
Çünkü bu şiir;
Hayatın bittiği yerde;
Senin gittiğin yerde doğdu.
Sakın Unutma!
Bu Şiire Dokunma.
Ağustos 2005/Ankara
Kayıt Tarihi : 21.8.2009 16:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmed Aksu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/21/bu-siire-dokunma.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)