Bu Şiir Sende Kalsın Şiiri - Abdullah Çevik

ne getirsem ellerim boş gelmiş gibiyim
unuttuğum bir şarkıyı söyler durursun
gün ağarsın yağmur dinsin ben gideyim
bu şiir sende kalsın kahroldukça okursun

denizler taşıdım ki tuzuyla yansın genzin
dağılsın mahmurluğun dünyayı öyle tanı
yalnızca çiçeklenmiş yollarda kalsın izin
gözlerine bulutlar çizmesin hiç bir anı

tebessümler yurt edinsin solgun yüzünü
yıkılmasın saltanatı göğsündeki baharın
yaşama direnci veren tan yerinin sütünü
her sabah yeniden tadıp dursun damağın

budasın güllerini umuttan bir bahçıvan
seninle güzelleşsin seni bekleyen yerler
yalnızlık sakınsın sana bakmaktan her an
güneşi taşımaktan çağlasın alnında ter

giyinsin asaleti kirden arınsın özün
bakacak yüzün olsun dosta düşmana karşı
kış çekilsin düşünden istedim cemre düşsün
filizlensin gülüşün sen kazan bu savaşı

onur böyle aşılanır bir insanın ömrüne
aşk böyle anlatılır böyle yıkanır hayat
lanet okumak kolay bir insanın külüne
benim yaptığım ise insan kalmakta inat

bana her şey âşikâr ne kaldı anlatacak
tüketme nefesini sussun titreyen sesin
yaran fazlaca derin biraz zor sarılacak
dilemesi anlamsız yine de kolay gelsin

hatırı bitti zaten geçmişin matemi var
yarınlar gölgelendi şimdi oturup ağla
sadece tercihindi değdi dediğin nazar
geri kalan ömrünü pişmanlık ile dağla

ne getirsem ellerim boş gelmiş gibiyim
unuttuğum bir şarkıyı söyler durursun
gün ağarsın yağmur dinsin ben gideyim
bu şiir sende kalsın kahroldukça okursun

Abdullah Çevik
Kayıt Tarihi : 30.4.2024 15:33:00