Bu şiir benim ama ben kimim bilmiyorum

Kelimelerime hatta harflerime lanet etmiştim
mum gibi erirken görmediğim imansı varlığına.
Gün geliyor, gece gidiyor;
ama ezberlenen acılardan olmuyor acın.

Bir zaman anları sayardım,
geçsin de duyayım diye şakımalarını;
zalimin zulmüne bile boyun eğmeğe hazırdım.
günleri saydım zamanla,
artık yılları saysam da ne çare;
hani gelmeyeceğin var ya.

Kocaman bir özlem hazırlıyorum,
BİZ'le tanıştığım günde beni tanımayan gözlerine sunmak için.
Dimdik ayakta öleceğim,
bir an dahi sevdiğin olduysam asla yıkılmamalıyım;
ama bilesin ki el vefalı çıktı be Gül Kızı.

Ah Mecnun bile Leylasını gördü doya doya,
neden bir kere baktın geçtin.
Baktığında Hükümdarlığımın yıkılacağını bilmez miydin?
Soramaz mıydım ay yüzüne,
zöhre yıldızı gözlerin şavkını bağrıma saplamalı mıydı?

Ateşe atacaktın madem,
neden can verdin kuruluğuma.
Seherde gelecektin madem,
yıldız gibi akıp geçmeli miydin?

Şimdi ben burçları mı tanıyayım,
gamzeleri sineme nasıl çalayım artık.
Uyurken zülüflerini kemend edip,
rüyamda dahi peşinden sürüklemeli miydin?

BİZ'i bilirken,
Ben'i öğretmeden gitmeli miydin?