Bu Şiir Şiiri - Zeynep Ceylan

Bir insanın yüreği
nekadar kaldırabilirse
Okadar hasretim sana
Nereye bakarsam bakayım
Ben yine gelmeyeni bekleyerek
Dalıyorum uzaklara

Çıkmaz bir sokakta
Yolumu kaybetmiş gibiyim
Ne bir ışık var ne bir yol gösterenim
Olduğum yerde dönüp duruyorum
Özlemin şaha kalktığı yerdeyim

Gözlerimi kapatarak
Düşünüyorum sensizliğimi
Ve her defasında
Dağıldığım yerde
Umutlarımın tükendiği yerde
Buluyorum kendimi

Yoruldum öyle bilindik yorgunluk
Değil benimkisi Ruhum yorgun
Kalemim suskun
Yüreğim çatlarcasına haykırırken
Sana olan hasretimi
Dilimdeki kelimelerim yorgun

Bu şiirde burada bitmeli
Birdaha yazmamalı
Susması gerektiği gibi
Bazı sözler artık söylenmemeli
Bazen istemesemde vazgeçilmeli
Bazen sadece sessizce gitmeli

💙🌼