Bu Şiir Şiiri - Betül Gök

Üzgünüm..
Kırgınım..
Yaprakları dökülmüş bir ağaç gibiyim
Çırıl çıplak, yapayalnız..
Ne üşüdüğümde saracak bir yaprağım kaldı
Ne de benimle sohbet edecek bir tomurcuk.
Büyüdüm aslında
Bundan her şeyin bu kadar içimi acıtması..
Büyüdükçe küçüldük biz
Daha çok ağlar olduk
Daha çok anlaşılmaz olduk..
Hasret kalır olduk yüreği güzel insanlara
Arkamızda bıraktık sevdiklerimizi
Bırakmak zorunda kaldık..
Aslına bakarasan sadece büyüdük.
Acı vereceğini bilseydik bu kadar
Büyümek ister miydik ki ?
Ne zor gelir şimdi bana
Canının bir yarısını bırakıp
Ardına bile bakamadan gitmek..
Ne zor gelir boğazının sürekli düğümlü kalması..
Sarılamayacağım, dokunamayacağım, kokunu içime çekemeyeceğim
Hatta ağlayamayacağım bile..
Sadece gideceğim
Kalbim, aklım, gözlerim arkada kalarak gideceğim..
Ah !
Bir daha hiç büyümek istemeyeceğim...