Bu Sihir Bozulmasın Şiiri - Menekşe Gülay

Güneş batmaya yüz tuttu denizin üzerinde.
Denizle öpüşmesine az kaldı sevgimizle birlikte.
Bir masa da sen ve ben, seyrediyoruz güzelliği.
Dalgalar gibi coşkun içimiz, sarhoşuz sanki.

Ellerin kenetlendi ellerime, ben ise kelepçelendim sana.
Gözlerinin rengi, karışıyor denizin mavisiyle bakışına.
Gökyüzü kararmaya başladı bizde ki ışık yetiyor heryere.
Sevdamız aydınlatıyor mutluluğuğumuz yayılıyor yüzümüze.

Bu aşk, müptela etti bak birbirimize ikimizi.
Bir saniye bile ayrı kalamaz olduk ne yapalım özlemi.
Anlıyorum özlem bizi bırakmayacak bizimle şimdi.
Her günümüz birbirinden deli, böyle geçecek bil ki.

Sensiz, nefes alamaz oldum bu günlerde.
Hava gibi muhtacım sana, tüm sevgimle.
Affet sevgilim sevmiyorum seni, tapıyorum çünki.
Tutkunun esiriyim hep gözlerim, arıyor seni.

Sevdan daha da büyüyor hergünüme tutsak sanki.
Benim aklım başımda değil, sen de öylesin şimdi.
Büyülenmiş gibiyiz düşüncelerimiz birbirimizle.
Bu sihir bozulmasın sürsün hep ömrümüzce.

Bu aşk delirtir mi söylesene sevdiğim bana.
Boşuna delirmemiş aşıklar, çıldırmışlar ya..
Biz zaten seninle çılgınız tarih yazacak sonunda.
Aşkımız da kazınacak altın harflerle ağaçlara.