Bu Sevdaya Yazık Oldu Şiiri - Gürsoy Solmaz

Ses alıp ses verdim, koştuğum oydu,
Mahzun tavırları,gülüşü vardı…
Ardınca baktığım, coştuğum oydu,
Yad sevgi tanımış dağları kardı

Yayla rüzgarınca, ona esendim,
O idi müşkülüm, müşkül-pesendim,
Ben ona aklımca çok şeyi verdim;
O ise ters esen, inat rüzgardı…..

Sesinin tonunda bir ton sezmiştim;
Bir veda bir hüzün bir son sezmiştim;
Desise, bir hile, oyun sezmiştim..
Nihayet, dediği “evet”…. İkrardı….

Bu sevdaya yazık oldu, hayf oldu;
Emekle kuruldu ama mahf oldu;
Bir garip,bir çeşit bir tuhaf oldu;
Nasıl ışıdıysa öyle karardı…

İsterse yüreği yadları sevsin,
Yiyip içmediği tadları sevsin,
İsmi ben olmayan adları sevsin,
Zaten bahanesi ince ayardı...

----------------------------------------