Bu sevdaya iki oda bir salon fazla

güzel bir şiir başlığı oldu gerçekten
enazından dikkat et düşürme.
değmez senin için biliyorum...

ama
sırf üsteki başlığın altında kalmamak için yazıyorum.
ah şu çenemi bir tutabilsem
tamam seviyordum,
konu açıldı,
laf olsun diye söylemiştim okadar.
senin için sokakta bile yatarım
hemde neresi olursa olsun
niye ciddiye aldın ki sende
leke sürmeyelim diye
mecbur kaldım bende...

seni sevmek ölümden beter sevdalım
bağcılarda hiç tanımadığım bir caddenin sonunda
senden soğuk olmasın,
bekledim güneşi,tahtası kırık
karabankın üstünde sabaha kadar.
son paramla çekirdek aldım
bir pakette sigara
sokaklar inliyordu çıt çıt diye
kabuklarıyla ısırıyodum soğuktan
hayatımın en uzun gecesiydi bu
belkide uyumadım hiç ondan
şaka bir yana zoruma gitti...
o an beklerken sevdiğimin uğruna,
dünyanın en mutlu insanıydım.
insanlık denirse buna...
sevmek denirse buna...
bir arardı öldünmü kaldınmı diye sorar,
bana bişey olmaz ben erkeğim diyecektim belki sana
ama aramadın....
nasıl uyudun be taş kalpli!
nasıl kafanı koydun yastığa! ! !
sabah hiç birşey olmamış,
sanki herzaman bunu yapıyormuşum gibi
sokak çocuğu hissettim kendimi
daha ne yapılırdıki uğruna
ölsemde artık gözün görmezdi

diyorum ya artık sokaklarda dar geldi bana

şimdi duydum bir kızın olacak...
adını benim koyduğum olmasın sakın?
ne diyeyim mutlu olursun umarım

diyorum ya bu dünyada artık dar geldi bana

şiiri uzatmanın bir anlamıda kalmadı artık.

-nasıl olmuş canım?

-şirin olmuş gerçekten, biraz abartmışsın ama

-yok, okadarda abartılı değil bence

-sahi benim için sokakta kalırmıydın sabaha kadar

-bu sana bağlı, bize iki oda bir salon fazla. neyse iyi geceler

demiştim sana
haklıda çıktım sonunda.

kaldıkta ne oldu sabaha kadar

bu sabahlar bize fazla...

O.YILMAZ