Bu Sevdadan Cay Gönül

Emek verip gül ektiğim bağlardan,
Nasibime diken düştü ey gönül,
Ömrümü harcadım dostluk uğruna,
Tek bir bahar yaşamadım say gönül…

Gözümün nuruydu kınalı kuzum,
Canım bildiğime geçmedi sözüm,
Derdimden usandı zavallı sazım,
Bir vefalı yar görmedim vay gönül…

Şu dünyada zararım çok, kar’ım az,
Yağmurum çok, çamurum çok, kurum az,
Bin dereden su taşısam arınmaz,
Günahım çok, ömür geçti zay gönül…

Kaç kez yuva kurdum, yandı kül oldu,
Zor günümde en yakınım el oldu,
Boşa aktı gözyaşlarım sel oldu,
Bu sevdadan hayır gelmez, cay gönül…

Tam bitti demiştim yokuşun sonu,
Felek kavil etmiş yakacak canı,
İnsanlıktan çıkarıyor insanı,
Geçmez mahpusta saat, gün, ay gönül…