Bu Sevda... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Sardı tenimi,
bu sevda,
Her yerde,
aşkının izleri var,
Nikahla biter,
bu dava,
Bu aşkta,
rahmanın gizleri var,
Ruhum senin yanında,
aşktan mest oluyor,
Gönlüm bu sevdanın,
bestesiyle doluyor…

Gökkuşağımsın,
kuşatan,
Dünyamı ışıtan,
renk gibisin,
Güneşimsinki,
yaşatan,
Hayatı veren,
yağmur gibisin,
Ruhum yalnızca yanında,
nefes alıyor,
Bedenim bu aşkla,
hayata kök salıyor…

Evrende gezer,
düşlerim,
Sonsuzlukta,
pervane olurum,
Hayra çıkar,
tüm işlerim,
Kendimi,
kollarında bulurum,
Senle benim nice baharım,
yazlarım var,
Sevdandan anlatılmaz,
sonsuz hazlarım var…

Sevgilim,
hayat kaynağım,
Nefes alışımsın,
sanki benim,
Bu hayatta,
dayanağım,
Bir elmayım ben,
yarımsın benim,
Sevdan benim gönlümde,
açan güller gibi,
Sevdalım,
yaşama sevincimin sebebi…

Açıklandı,
tüm sırlarım,
Sevda ağacımda,
meyve doldu,
Hayra çıktı,
rüyalarım,
Gönlüm,
aradığı aşkı buldu,
Hayatımı sallayan yeller,
geçti, gitti,
Yüzyıllardır,
ömrümde süren hasret bitti…

Samanyolu,
ışıkları,
Pervaneler,
zaman kümesinde,
Sevgilimin,
bakışları,
Karadelik,
ışık süzmesinde,
Yanarak,
bir alev bulutu oluyorsun,
Işınlanıp nurla,
kalbime doluyorsun...

Dolduruyorsun,
kalbimi,
Tansiyonum çıktı,
dört bir yandan,
Başlatıyorsun,
harbini,
Yeni çıkmıştı,
beden savaştan,
Beynim emir verdi,
bütün organlarıma,
Kan pompalıyor,
kalbimde damarlarıma…

Nedirki bu sevda,
heyhat!
Kalbimi durduracak,
bir yandan,
Dağları delmişti,
Ferhat!
Ne yardan geçmişti,
nede candan,
Bu aşkın hikayesi,
burda son buluyor,
Sonunda sevenler mutlu oluyor…

19 Mayıs-1999