Bu sevda Şiiri - İbrahim Kılınç

Bu sevda bütünü böldü ikiye
Akıl dur der, gönül git der neyleyim
Müptela eyledi yanık türküye
Akıl suç der, gönül aç der neyleyim

Dert ekmişler, tarlamızdan dert biter
Sanki Çukurova, bire kırk biter
Yeter artık biçtiğimiz dert yeter
Akıl geç der, gönül biç der neyleyim?

Akar pınar gibi gözümüzden yaş
Sıkıntı, çileyle olduk arkadaş
Bu sevda omuzda bir kocaman taş
Akıl at der, gönül tut der neyleyim?

Yeri yok vuslatın sözlüğümüzde
Hasret takılıdır gözlüğümüzde
O yari uzaktan gördüğümüzde
Akıl kaç der gönül koş der neyleyim?