Bu sessizlik korkutuyor beni

Aylardan Kasım
Günlerden perşembe
Saat 16:24
Seni düşünüyorum
Mevsimsel sandığım
Hisler deryasındayım.
Aklımın bir ucunda
Öylece takılıp kalıyorsun
Gözlerim dalıyor sonra
Bilmediğim uzaklıklara
Ve bir hayal gibi
Süzülüyorsun odama
Önce gözlerin geliyor karşıma
Sıcacık sevecen gözlerin
Sonra ellerin uzanıyor
Ve bir tüy hafifliğinde
Yüzümde dolaşan ellerin
Hafifçe başımı kaldırıp
Sana bakıyorum
Uzak ve silik
Bir tebessüm oluyor dudakların
Aniden..
Bir sis bulutu sarıyor odamı
Bırakıp beni gözü yaşlı
Yok oluyorsun
Yitip gidiyorsun anılarımdan
Sonrası derin bir sessizlik
Ürperiyorum
Rüzgar uğuldayarak camları yalıyor
Üşüyorum
Zifiri bir karanlık var
Ne kadar zaman öylece kaldığımı
Hatırlamıyorum
Uzaktan bir ses duyuyorum
Sanki geceyi yırtıyor
Usulca kıvrılıyorum koltuğuma
Boş gözlerle bakıyorum etrafa
Koyu ve derin bir boşluk kaplıyor her yanı
Uyumak istiyorum..

Bir çok anlamın içinde
Kendi anlamını araştıran
Kavramları eline yüzüne bulaştıran
Gerçek ile hayali..
Birbirine karıştıran
Yitik,
Fakat dev bir boşluktur anlamsızlık.

Kendimden gitmek istiyorum.
Kaçmak..
Çok uzaklara gitmek
Beni bulamayacağım..
Hatta anımsamayacağım
Bir boyuta geçmek..
Duygularımdan arınmak
Acılarımdan sıyrılmak
Ve bu kadar saçma sapan
Umarsızca,arsızca sevebilen
Benden vaz geçmek
Unutmak..

'KURTULMAK' istiyorum.

26 Kasım 2009 / 16:45